Jakie mogą być skutki picia alkoholu? W jaki sposób odbywa się leczenie choroby alkoholowej? Na pytania Czytelników opowiada dr n. med. Sławomir Wolniak, specjalista psychiatra, ordynator Kliniki Wolmed w Dubiu k. Bełchatowa.
Alkoholizm jest jednym z najczęściej diagnozowanych uzależnień. To choroba, która ma destrukcyjny wpływ na życie osoby uzależnionej oraz jej rodziny. Szacuje się, że problematyczne spożywanie alkoholu dotyczy obecnie około 300 milionów osób na świeci. Alkoholizm częściej dotyka mężczyzn, którzy stanowią około 75% tej grupy. Choroba alkoholowa rozwija się etapami i latami. Nie da się jej całkowicie wyleczyć, ale odpowiednio zaprojektowana i prowadzona terapia to szansa dla osób uzależnionych na odzyskanie kontroli nad swoim życiem
Alkoholizm definiowany jest jako choroba polegająca na psychicznym i fizycznym uzależnieniu od alkoholu etylowego. Mechanizm powstawania uzależnienia nie jest do końca rozpoznany, ale wiąże się bezpośrednio z ciągłym nadużywaniem alkoholu. Wewnętrznie odczuwany przymus spożywania alkoholu nie podlega woli osoby uzależnionej, choć możliwe jest utrzymanie abstynencji. Leczenie choroby alkoholowej jest procesem długofalowym, a jego podstawę stanowi terapia indywidualna lub grupowa.
Należy wiedzieć, że alkoholizm nie rozwija się z dnia na dzień To proces, który może trwać kilka lub kilkanaście lat. Tempo postępowania choroby alkoholowej zależy od indywidualnych cech osoby uzależnionej oraz czynników zewnętrznych, przede wszystkim jakości życia, a także sytuacji rodzinnej i zawodowej. Uzależnienie od alkoholu ma kilka następujących po sobie
etapów, które mogą stać się udziałem każdego alkoholika. Jak rozwija się alkoholizm?
Faza wstępna
Pierwszy i najbardziej niepozorny etap choroby alkoholowej, określany jest często jako picie towarzyskie.
Spożywanie alkoholu sprawia osobie pijącej ponadnormatywną przyjemność, czemu towarzyszy zauważalna podwyższona tolerancja na alkohol i zwiększona chęć sięgania po trunki.
Alkohol może być również traktowany jako lekarstwo na smutki – alkohol pełni rolę środka odprężającego, stając się równocześnie jedynym sposobem na poprawę humoru i rozluźnienie.
Faza ostrzegawcza
Na tym etapie osoba uzależniona zaczyna szukać okazji do picia, a wypicie alkoholu każdorazowo przynosi jej ulgę i zapewnia ucieczkę od problemów. Alkoholicy w fazie ostrzegawczej mogą inicjować zakrapiane spotkania oraz wypijanie
kolejnych kolejek. Osoba uzależniona może podejmować próby picia w samotności, najczęściej jako
sposób na kaca lub sposób na poprawę humoru.
Alkoholik w fazie ostrzegawczej zdecydowanie unika rozmów o piciu i może reagować agresją na próby zwracania uwagi na częstotliwość picia.
Faza krytyczna
To etap, na którym picie alkoholu zaczyna powodować problemy w życiu osobistym i zawodowym. Alkohol oraz planowanie związane z jego zdobywaniem i spożywaniem stają się najważniejsze. Osoba uzależniona odsuwa się od rodziny i przyjaciół, zaniedbuje obowiązku zawodowe i często popada w konflikty z otoczeniem.
Alkoholik może odczuwać wyrzuty sumienia w związku z ilością wypijanego alkoholu i swoim zachowaniem względem osób bliskich, współpracowników i przełożonych, a tzw. kaca moralnego „leczy” pijąc, co zamyka koło alkoholizmu.
W fazie krytycznej zauważalne mogą być zmiany w wyglądzie fizycznym, odnotowuje się również zaburzenia popędu seksualnego i wzrost agresji. Samodzielnie podejmowane próby odstawienia alkoholu kończą się najczęściej porażką
– abstynencja przerywana jest przy pierwszej okazji do picia.
Faza przewlekła/chroniczna
O przewlekłej fazie alkoholizmu mówimy wówczas, gdy osoba uzależniona popada w długotrwałe okresy nietrzeźwienia, tak zwane ciągi alkoholowe. Alkoholik na etapie chronicznym pije o różnych porach dniach i sięga po alkohol za wszelką cenę, osoby niżej sytuowane mogą dopuszczać się kradzieży i rozbojów w celu uzyskania alkoholu oraz sięgać po substytuty, czyli tzw. alkohole niekonsumpcyjne. W przewlekłej fazie alkoholizmu może dochodzić do rozpadu więzi rodzinnych i
przyjacielskich, utraty pracy lub upadku własnej firmy.
W fazie chronicznej choroby alkoholowej pojawiają się najczęściej poważne problemy zdrowotne (takie jak padaczka alkoholowa, psychozy czy skrajne wyczerpanie organizmu), które stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia osoby uzależnionej.
Alkoholizm jest chorobą wpływająca negatywnie na osobę uzależnioną oraz bliskie jej osoby. Skutkiem alkoholizmu może być wyniszczenie organizmu, odwodnienie i niedożywienie oraz szereg problemów zdrowotnych (między innymi marskość wątroby, zapalenie żołądka, polineuropatia i miopatia, zaburzenia psychiczne). Ponad 90% alkoholików doświadcza zaburzeń życia rodzinnego, a prawie 60% dopuszcza się przemocy wobec bliskich. Ponadto około 80% osób uzależnionych w dłuższej perspektywie boryka się z problemami finansowymi, a połowa alkoholików popada w konflikt z prawem (z różnych powodów).
Leczenie alkoholizmu wymaga zachowania abstynencji oraz uczestnictwa w terapii indywidualnej i/lub grupowej. Elementem leczenia alkoholizmu powinny być minimum podstawowe badania internistyczne, które pozwalają na określenie stanu zdrowia i kondycji pacjenta. W zależności od indywidualnych cech osoby uzależnionej wskazane może być stosowanie dodatkowego leczenia farmakologicznego i psychiatrycznego. Wstępem do rozpoczęcia terapii może być detoksykacja alkoholowa, która pozwala bezpiecznie przerwać ciąg alkoholowy, odtruć organizm osoby uzależnionej oraz nawodnić go i wzmocnić.
Odpowiednio zaplanowana detoksykacja, przeprowadzona w kontrolowanych warunkach, pod opieką wykwalifikowanego zespołu, maksymalnie łagodzi symptomy zespołu abstynenckiego.
Więcej na: www.wolmed.pl
