To już trzeci z pięciu spektakli wystawianych na deskach Gigantów Mocy. Sala wypełniła się po brzegi i przybyli bełchatowianie na spektakl z pewnością nie opuszczali jej zawiedzeni.
Don Kichot 2018 jest spektaklem o nieoczywistym i zróżnicowanym języku. Jego forma próbuje godzić ducha rycerskiej opowieści Cervantesa i doświadczenia współczesnego teatru z jego skłonnością do komentowania aktualnej sytuacji społeczno-politycznej i historycznej.
Poprzez muzykę na żywo, elementy teatru formy i teatru dramatycznego łączy w sobie odległe koncepcje estetyczne, chcące odnaleźć wspólny mianownik w zaśmieconej rzeczywistości jaka nas otacza. Mamy zatem do czynienia z wydarzeniem muzyczno-wizualnym, gdzie bohater klasyczny staje się medium poddanym eksperymentowi. Interesuje nas, co obrosły w interpretacje i konteksty Don Kichot znaczyłyby dziś?
Jaką rzeczywistość by odbijał, co my w jego lustrze zobaczylibyśmy poprzez swoje odbicie. Próbujemy się zastanowić, jak jego wizja świata motywowałyby i determinowałaby nasze działania. Don Kichot otwarcie nazywa Dulcyneę ideą stworzoną według własnej wizji świata. Nie mamy odpowiedzi jaka jest nasza Dulcynea. Chcemy być w tej podróży Sancho Pansą z ciekawością obserwującym co z tegorocznego spotkania z Don Kichotem wyniknie.
Spektakl ma formułę otwartą, gotową to pytanie stawiać co roku na nowo. Tegoroczna premiera nosi tytuł Don Kichot 2018, co jest otwarciem datowania kolejnych spektakli w przyszłości. Spektakl przygotowały dwie, różne pod względem doświadczeń i sposobu funkcjonowania, instytucje Teatr Pinokio w Łodzi oraz Grupa Coincidentia. Łączy je skłonność do eksperymentu i przełamywania stereotypów myślenia o teatrze formy.
źródło: Teatr Polska
